Zamanın derinliklerinden geldim.
Dersim TV‘ye başlayalı yaklaşık 3 yıl oldu. İlk düşünceler 3 yıl önce bu zamanlar ortaya atıldı. Pandeminin yerküreyi sardığı bir sürecin tam ortasında doğdu. Medyanın bir şeyleri değiştirme ve dönüştürme gücü, yerel bir belgesel ve haber platformu kurmamızı sağladı.
Olumlu ya da olumsuz, bu süreci bir şekilde ilerlettik. Bu konuda deneyimi olmayanlar öyle bir tuttu ki ucundan, yoktan yarattık. Teknik ekipmanımız yok ama, fikirlerimiz ve umutlarımız vardı. En azından bir şeyler yaparak iz bırakırız dedik.
Destek olan herkesin emeğine sağlık…
İlk önce kısa belgeseller ve sokak röportajları üzerinden başladığımız bu yolculuk, web sitesini açmamız ile birlikte köşe yazarlığı ve haberler üzerinden devam etmeye başladı. Bazen paylaşımlara uzun aralar versek de hep geri başladık. Vazgeçtiğimiz oldu. Tam her şey bitiyor dediğimiz anlar oldu. Bitmedi. Bir şeylere tutunmanın hayata kattığı olumlulukları gördük/gördüm.
Sihirli bir değneğimiz hiç olmayacak. Hep sorunlar yaşayacağız. Bu sorunlar ne kadar büyük olursa olsun, hiç yokmuş gibi devam etmemiz gerekiyormuş. Görmeyeceksin o sorunları.
Hayat devam ediyor. Ve ben dünyalarımızı büyütelim diyorum.
Hüzün kokan bir coğrafyanın en dibinden yazıyorum size.
En dibi görüp de yazıyorum.
Munzur’un hırçınlığıyla yazıyorum.
3 yıldır sürekli yazmak istedim. Yazdım ve sildim. Tekrardan başladım ve bitirmeye odaklandım.
İlk günden beri Dersim’de yaşanan hiçbir olayda sırtımı dönmedim. Hiç kimseyi cevapsız bırakmadım. Sadece yazları geldiğim bu şehre artık tamamen yerleşmiştim. Toplumsal her olayda bir kenara çekilmedim. Davalar açıldı, ben hep aynı yerimi korudum.
Halen de bu şehrin en dibinden en ucuna kadar bir şeyleri değiştirme umudumu koruyorum.
Çünkü bu şehre olan tutkumu biliyorum.
Yıldan yıla değişti, aydan aya değişti ve hatta günden güne değişmeye başladı. Bu hızlı akışın arasında bizler de değiştik. Davranışlarımız, isteklerimiz bir bir değişti. Farketmedik.
Göğsümü doldura doldura, sadece bu şehirde kalbim bu denli çarptı. Ve ben, kalbimin bu denli güzel attığı bu şehri bırakmak istemiyorum. Kalbimin atışını hızlandıran şey burada.
Bu yazı bir merhaba yazısı. Düzenli yazacağım. Haberiniz olsun…
“Radyoyu kapatsan da o şarkı çalmaya devam eder.”
